രചന: Pratheesh
ആദ്യരാത്രിയിൽ
അവളൊരു ചോദ്യം ചോദിച്ചു,എന്തു കൊണ്ടാണ് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഇറങ്ങി വന്നതെന്ന് ?
പെട്ടന്നവളോട് അതിന് എന്തു മറുപടി പറയണം എന്നൊരു ധാരണയുമില്ലായിരുന്നു,
അതു മാത്രമല്ല ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം എന്നേക്കാൾ അവൾക്കല്ലെ അറിയുന്നത് ?
ആറു വർഷത്തെ തീവ്ര പ്രണയത്തിനൊടുവിൽ എല്ലാം വീട്ടിൽ പിടിക്കപ്പെട്ടതോടെ അവളുടെ വിവരങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാതെയായി,
അതോടൊപ്പം അവളുടെ വിവാഹം കൂടി വീട്ടുകാർ നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു അറിഞ്ഞതോടെ മനസ്സ് മരവിച്ചു തുടങ്ങി,
അങ്ങിനെ എല്ലാം നഷ്ടമായി എന്നു തോന്നിയ നേരത്താണ് ഒരു ഫോൺ കോളിന്റെ രൂപത്തിൽ അവളുടെ സ്നേഹം പിന്നെയും എന്നെ തിരഞ്ഞു വന്നത്,
അവൾ ഇറങ്ങി വന്നതോടെ പിടിക്കപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഒരോ സ്ഥലത്തേക്കും ബസ്സിൽ മാറി മാറി സഞ്ചരിക്കേണ്ടി വന്നു, രാത്രി ഉറക്കം പോലും ബസ്സിലായിരുന്നു,
മൂന്നു നാലു ദിവസത്തിനു ശേഷം സംഗതി വഷളാവാൻ തുടങ്ങിയതോടെ പോലീസിൽ കീഴടങ്ങി,
അവിടെയും എനിക്കു ഭയമായിരുന്നു വീട്ടുകാരെ കാണുമ്പോൾ അവൾ എന്നെ വേണ്ടാനു പറയുമോയെന്ന് !
പക്ഷേ അവൾ എന്നോടൊപ്പം ഉറച്ചു തന്നെ നിന്നു, അതോടെ പോലീസുകാർ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം നടത്തി ഞങ്ങളെ എന്റെ വീട്ടിലെത്തിച്ചു തന്നു,
അങ്ങിനെ എല്ലാം ഒരുവിധം സമാധാനമായി മുറിയിൽ അവളുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോഴായിരുന്നു അവളുടെ ആ ചോദ്യം,
അവൾ എന്തു കൊണ്ടാണ് എന്റെ കൂടെ വന്നതെന്ന് ?അപ്പോൾ ഞാനും ആലോചിച്ചു,എന്തു കൊണ്ടായിരിക്കുമെന്ന് ?
പൊതുവേ ഒരു പെണ്ണ് നമ്മുടെ കൂടെ അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെയെല്ലാം വിട്ട് വരണമെങ്കിൽ അതിന് തക്കതായ ഒരു കാരണം വേണമല്ലോ ?
എന്നാൽ അവരത് എങ്ങിനെയാണ് കണ്ടെത്തുന്നത് ?നമ്മൾ നല്ലവരാണെന്ന് അവരെങ്ങിനെ മനസിലാക്കുന്നു ?
അവർ എങ്ങിനെ നമ്മളെ വിശ്വസിക്കാൻ തയ്യാറാവുന്നു ?ഇതെല്ലാം അവരോടുള്ളതായി നമുക്ക് അഭിനയിക്കാനും കഴിയുമല്ലൊ ?
ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒന്നിനു പിറകേ ഒന്നായി ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ പൊന്തി വന്നു ഒന്നിനും കൃത്യമായ ഉത്തരമുണ്ടായിരുന്നില്ല,
അതു കൊണ്ടു തന്നെ അതെന്തായിരിക്കും എന്നറിയാനായി ഞാനവളെ നോക്കിയതും അവൾ എന്നോടു പറഞ്ഞു,
നിങ്ങൾ ചിത്രശലഭങ്ങളെ പോലെയാണ് എന്നെ സ്നേഹിച്ചതെന്ന് !!അതു കേട്ടിട്ടുംഎനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല !ചിത്രശലഭങ്ങളോ ?
വീണ്ടും ഞാനവളെ നോക്കിയതും,
അവൾ പറഞ്ഞു,നിന്റെ സ്നേഹം ഏറ്റവും നിർമ്മലവും മൃദുലവുമായിരുന്നു,
എന്നെ സ്നേഹിക്കുക എന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു ദുരുദേശവും നിനക്കില്ലായിരുന്നു എന്നെനിക്കു നിന്റെ സ്നേഹത്തിലൂടെ തന്നെ മനസിലായി…!
ഒരോ നിമിഷവും,
ദളങ്ങളെ വേദനിപ്പിക്കാതെ കേസരങ്ങളെ ചിതറിക്കാതെ വിശപ്പടക്കാനുള്ള മധു പൂമ്പാറ്റകൾ നുകരുന്ന പോലെയായിരുന്നു,
നീ എന്നെ സ്നേഹിച്ചത് !അവളതു പറഞ്ഞതും ഞാനവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു..!